28-1-2021
Iedere maand schrijf ik een korte blog over mijn ervaringen en bevindingen in relatie tot een doelstelling die wij en onze klanten, de goede doelen organisaties en culturele sector, nastreven: met relevante boodschappen impact maken op de samenleving. In deze blog ga ik in op een basisprincipe van communicatie: ruis vormt een hinderlijke barrière voor een goede overdracht van een boodschap. Hoe voorkom je ruis. Hierbij gebruik ik mijn ervaring als crossfit coach om onze aanpak uit te leggen.
Wikipedia zegt over ruis: "Ruis is een verzamelnaam voor storingen in menselijke communicatie. Een voorbeeld van ruis in communicatie is als een spreker meer uitdrukkingsmiddelen gebruikt dan strikt noodzakelijk." Een ander voorbeeld is redundantie, een spreker herhaalt zich bij het spreken.
Met het communicatiegeweld dat de ontvanger op zich krijgt afgevuurd, wordt relevantie, een juiste timing en framing van de boodschap steeds belangrijker. De ontvanger moet geraakt worden en openstaan voor jouw boodschap.
Bij MIC hanteren we een aanpak die ruis voorkomt. Om deze aanpak toe te lichten, maak ik een uitstapje naar een hobby van mij: als crossfit coach mensen helpen om functioneel te bewegen en fit te blijven. Naast het motiveren, let ik tijdens de lessen op de uitvoering van de bewegingen. De doelstelling is dat deelnemers de bewegingen virtuoos (het gewone, ongewoon goed doen) uitvoeren. Dit is belangrijk om efficiënt bewegen te stimuleren en blessures te voorkomen. Als crossfit coach ben ik getraind om atleten tijdens een workout te corrigeren wanneer ze niet efficiënt of fout bewegen. Dat doe ik met “cues”, oftewel aanwijzingen. Er bestaan geen formules, formats, of regels voor het geven van goede cues. Omdat crossfit een (hele) hoge intensiteit training is, zijn deelnemers vaak gefocust op het afronden en ‘overleven’ van de workout. Probeer maar eens 100 pull-ups, 100 push-ups, 100 sit-ups en 100 squats zo snel mogelijk uit te voeren en tegelijkertijd te luisteren naar aanwijzingen. Tijdens een workout werken cues over het algemeen alleen wanneer ze kort, specifiek en uitvoerbaar zijn.
Dit uitstapje naar crossfit maak ik voor de analogie met de MIC-aanpak. Wanneer je wilt dat mensen iets met je boodschap doen, zou een soortgelijke aanpak kunnen werken. Nog even terug naar crossfit. Tijdens een les kunnen atleten helemaal opgaan in de workout. Als bewegingen verkeerd worden uitgevoerd, loopt men risico’s op een blessure. Ik pauzeer dan de training. Als men dan aandacht voor de instructie heeft, vertel ik hen (kort, specifiek en uitvoerbaar) hoe de beweging uitgevoerd moet worden.
In zekere zin voorkomt MIC op eenzelfde manier ruis. Eerst zorgen we er voor dat mensen aandacht hebben. Pas dan vertellen we het verhaal. Het verhaal moet kort en specifiek zijn en moet iets uitvoerbaars bevatten. Kort omdat de aandachtspanne van mensen beperkt is. In veel gevallen heb je slechts een paar minuten aandacht. In die tijd moet de volledige boodschap mensen kunnen ‘raken’. Als het verhaal niet relevant is, is de aandacht heel snel weg. Door het verhaal specifiek te maken, wordt het relevant. Dit bereik je door het onderwerp te laten aansluiten bij het contactmoment waarop mensen het verhaal ontvangen. In cross-fit termen: Als ik iemand vraag om squats te doen maar aanwijzingen geef voor push-ups, dan heeft dat geen effect. Deze aanwijzingen zijn niet specifiek noch relevant. Ze brengen de atleet in verwarring. Ze creëren ruis. Door de ruis stopt de atleet met bewegen en de verbinding met de bewegingsdoelstelling is verbroken.
Een van de specificaties van een goede boodschap is ‘kort en bondig’. Hoe zorg je ervoor dat een boodschap kort en bondig blijft. Ook daar kan ik terugvallen op mijn rol als coach. Bij crossfit hanteren we het principe van “triage”. Als iemand een functionele beweging inefficiënt of verkeerd uitvoert, dan ligt dat vaak aan meerdere factoren. Om de atleet niet te overladen met te veel instructies en informatie, waardoor hij nog meer verward kan raken, geef ik maximaal twee aanwijzingen om te verbeteren. De aard van deze aanwijzingen moeten het risico op blessures voorkomen. Is de atleet zo ver gevorderd dat er geen fouten op blessures zijn, maar enkel verbeteringen op efficiënt bewegen, dan zijn de aanwijzingen daarop gericht.
Hetzelfde doe je met het verhaal dat je wilt vertellen. Je kunt niet alles vertellen, want je boodschap moet kort zijn. Je moet keuzes maken en je kunt de ontvanger alleen met de twee of drie belangrijkste onderwerpen bereiken, boeien en binden. En hoe specifieker je kunt bepalen welke onderwerpen dat zijn, hoe beter de resultaten. Wil je eens sparren over een crossfit-workout met MIC? Bel ons! Wil je van andere organisaties lezen hoe zij zijn geholpen met onze aanpak?
